Interview Ton van Lier

Poeldijker Ton van Lier was 10 jaar oud toen de Duitsers binnenvielen. Zijn herinneringen aan het leven in de oorlog zijn nu, zoveel jaar na de bevrijding, nog glashelder.

De oorlog komt voor de dan 9-jarige Ton van Lier al dichtbij als in augustus 1939 de algemene mobilisatie wordt afgekondigd. Want ook zijn vader wordt opgeroepen als soldaat. Moeder en vijf kinderen achterlatend. In die begin- periode sliep ik bij moeder. Ze was dan niet alleen als er wat gebeurde. Ik, hoe klein ook voelde me medeverantwoordelijk.” De spanning nam toe, en ook in Poeldijk werden Nederlandse soldaten gelegerd. “Dat betekende min- der school, want ook leraren waren opgeroepen en schoollokalen werden gevorderd.” Voor een jonge knul als Ton was het ook spannend: “We speel- den soldaatje en dat liep ook wel eens op ècht vechten uit.” Maar op 10 mei werd het ècht: “We zagen de parachutisten op Ockenburg landen, vliegtuigen kwamen over en over- al werd geschoten, ook vanuit Poeldijk.” De burgerbevolking, en ook Ton en zijn familie, schuilden in de kelder, maar er vielen ook slachtoffers, zoals Plonie van der Knaap, het eerste oorlogsslachtoffer in Poeldijk. Na vijf dagen waren de gevechten voorbij en begon de bezetting. Ton’s vader had de meidagen gelukkig overleefd en keerde terug in Poeldijk.